Ένας κόκκινος ήλιος, λιωμένο χρυσάφι, βουλιάζει στον ορίζοντα του Ινδικού ωκεανού. Τα αραιά σύννεφα σχηματίζουν ροζ ψυχεδελικά σχέδια στον ουρανό, ενώ το ίδιο ροζ χρώμα αντανακλάται πάνω στην φαρδιά, γυαλιστερή έκταση της βρεγμένης άμμου που έχει αφήσει πίσω της η τραβηγμένη παλίρροια. Περπατώ κατά μήκος της ατέλειωτης παραλίας μέσα σε μια απερίγραπτη, γαλάζια και ροζ απεραντοσύνη.
Στο τελευταίο του βιβλίο Light on Life (πολύτιμο απόσταγμα μιας ζωής 85 χρόνων) ο BKS Iyengar, ένας από τους πιο φωτισμένους και σημαντικούς γιόγκι της εποχής μας, αναφέρεται ανάμεσα σε άλλα και στους αστροναύτες. Αντικρίζοντας, λέει, την σφαίρα της γης από το διάστημα, πέφτουν σε μια κατάσταση εκστατικής φώτισης, καθώς συνειδητοποιούν πόσο μικρές και ασήμαντες είναι οι ανθρώπινες επιθυμίες μας, οι σκοτούρες, οι διαφορές μας, οι έχθρες, η απληστία.
Κάπως έτσι σε κάνει να νιώθεις κι αυτό εδώ το απέραντο τοπίο, αυτή η ατέλειωτη γαλάζια και ροζ απλωσιά με το φοινικόδασος από πίσω και τα μακρόστενα, ωκεάνια κύματα μπροστά. Κύματα που, όπως δείχνει ο χάρτης, ταξιδεύουν ανεμπόδιστα ως μακριά απέναντι στις ακτές της Αραβίας και της Υεμένης. Τόνοι νερού που, ντε και κάνουν πως έρχονται ξαφνικά κατά πάνω μας, μπορούν μέσα σε ελάχιστα λεπτά σαν μερμήγκια να μας εξαφανίσουν όλους εμάς εδώ που απολαμβάνουμε, ο καθένας με τον τρόπο του, την πανέμορφη δύση του ήλιου στην ειδυλλιακή αυτή παραλία της Goa.
Κοιτάζω γύρω μου.
Διαλογιστές σε στάση λωτού με τα πρόσωπα στραμμένα στη δύση, γιόγκι σε δύσκολες ασάνες. Ισορροπιστές, ζογκλέρ, ακροβάτες, ομάδες ανθρώπων που ασκούνται στο τάι τσι, το τσι γκονγκ, την καποέιρα. Πιο πέρα παρέες που παίζουν τζέμπε και άλλα κρουστά, ενώ μπροστά τους περαστικές σανιάσιν του Osho μετατρέπονται για λίγο σε αιθέριες χορεύτριες της κοιλιάς. Μουσικοί που μελετούν τα όργανά τους καθισμένοι πάνω σε πολύχρωμα λόγκι. Περιπατητές, κολυμβητές, ποδηλάτες, μέχρι και ιπτάμενοι αιωροπτεριστές που κόβουν βόλτες από πάνω μας, ενώ οι ψαράδες τακτοποιούν τα δίκτυα τους και τα παιδιά του χωριού παίζουν ποδόσφαιρο ή κρίκετ στην επίπεδη, βρεγμένη άμμο. Αδέσποτα σκυλιά και αγελάδες με μεγάλες καμπούρες μπερδεύονται κι αυτά ανάμεσα στον κόσμο που περιφέρεται πλάι στους αφρούς των κυμάτων ή είναι αραχτός στην παχιά άμμο της απέραντης παραλίας, ή ασκείται σε κάποια απομονωμένη άκρη.
Τι ψάχνουν εδώ όλοι αυτοί οι άνθρωποι, φερμένοι από όλες τις άκρες του κόσμου; Ο τύπος από το Εκουαδόρ που προσπαθεί να ισορροπήσει τρεις γυάλινες σφαίρες στο ξυρισμένο κεφάλι του, ασκούμενος συγχρόνως στο overtone singing των σαμάνων της Τούβας; Ο Ιταλός αποστεωμένος γιόγκι από το Μιλάνο που μοιάζει με σαντού των Ιμαλαϊων; Ο Ιρλανδός δρυίδας με τα άσπρα μαλλιά ως τη μέση που περιφέρεται πάνω κάτω παίζοντας την φλογέρα του; Η ευτραφής αλλά ευλύγιστη Ισπανίδα με τον τεράστιο κότσο που κάθε απόγευμα βγαίνει στη παραλία και δοκιμάζει τις φιγούρες τις στο χούλα χουπ; Τι ψάχνει ο Μικαέλ, που έκλεισε την εταιρία του στην Γερμανία και γυρνάει τις Ινδιές φωτογραφίζοντας τους δασκάλους και τα κέντρα γιόγκα σε κάθε πόλη και περιοχή; Τι ψάχνει ο Άλεξ από την Νυρεμβέργη και μένει σιωπηλός για ώρες κάτω από τους κοκκοφοίνικες ασκούμενος στην vipassana; Κι ο εγγλέζος Νικ εγκατεστημένος από το 1972 στη Κατμαντού, που κάθε χειμώνα κατεβαίνει κι αυτός εδώ στο νότο της Ινδικής χερσονήσου για να βλέπει τα όμορφα ηλιοβασιλέματα;
Τι ψάχνω εγώ και ο Στάθης σε αυτή την θολή και επικίνδυνη θάλασσα, σε αυτή τη υγρή και ενοχλητική ζέστη; Που, έτσι κι αλλιώς καθόλου δεν μας λείπει εμάς των μεσογειακών η ζέστη, η θάλασσα και ο ήλιος. Γιατί παρατήσαμε σύξυλο στη τύχη του τον καινούργιο δίσκο μας, την οικογένεια, τους φίλους και την μπάντα μας και ξυπνάμε κάθε πρωί στις 5:00 και αρχίζουμε τα ταξίδια μέσα στις στάσεις του σώματός μας;
Ισορροπία, ευστάθεια, ευλυγισία, επικέντρωση, αυτογνωσία, ευθυγράμμιση, συντονισμό… τέτοιες ποιότητες βλέπω να αναζητούν και να ασκούν, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, όλοι αυτοί γύρω μας και εμείς οι ίδιοι.
Λες να είναι αληθινή εκείνη η προφητεία που λέει ότι η ευθυγράμμιση του άξονα της γης με τον άξονα του γαλαξία θα φέρει μαζί της και την αλλαγή της ανθρώπινης συνείδησης, την εξέλιξη του ανθρώπου σε ένα πιο προχωρημένο ον; Ένα ον ευθυγραμμισμένο με την φύση του…
Μήπως τελικά, αυτό που το θεωρούσα άλλη μία ανοησία της «νέας εποχής», έχει κάποια βάση αλήθειας; Μια αλήθεια ολοφάνερη, ίσως! Ναι είναι φανερό, κοιτώντας γύρω μου, στην παραλία αυτή της Goa και μέσα μου, στην ανάγκη που με έφερε κι εμένα ως εδώ!
Ευθυγραμμίζομαι λοιπόν κι εγώ με όλον αυτόν τον κόσμο που αναζητά την ευθυγράμμιση, εδώ στους αφρούς των κυμάτων του Ινδικού ωκεανού, και ας λένε ότι όλο αυτό θα ξεκινήσει από την Νότιο Αμερική, ποιος ξέρει μπορεί τελικά και να έχει ξεκινήσει ήδη από εδώ που βρίσκομαι …
Που ακριβώς βρίσκομαι; Μη με ρωτάτε. Κατ’ αρχήν βρίσκομαι πάνω στο κέντρο της φτέρνας μου και στο τρίγωνο της πατούσας μου.
Όσο για την τοποθεσία, δηλαδή, σε ποιο μέρος του κόσμου βρίσκομαι…; Όπως δεν με είχε αφήσει ο Στάθης να γράψω ολόκληρα τα ονόματα των παραλιών στο οπισθόφυλλο από «Τα Μυστικά των Βράχων», έτσι και τώρα μου λέει να μην προδώσω το όνομα αυτού του χωριού.
Ρωτήστε, και αν τύχει και βρείτε εκεί στην Βαρκελώνη τον Αλμπέρτο και τον Τζοζέ, δώστε τους τα χαιρετίσματα από το ζευγάρι των Ελλήνων μουσικών που τα βράδια τούς έπαιζαν τραγούδια με το λαούτο και το κιθαρόνι σε κείνο το μπαλκόνι από μπαμπού με θέα στον Ινδικό ωκεανό. Και καλή χρονιά !
Κρίστη Στασινοπούλου
Ινδία, αρχές της νέας χιλιετίας
(αντί συνέντευξης, για το Καταλάνικο περιοδικό Batonga!)
